Reisverslag

Reisverslag Egypte

Het land van de Farao’s

“Nu weet ik weer dat ik nog eens naar Egypte MOET” (di aug 12, 2008)

Dit is een deel van een reactie die ik bijna 10 jaar geleden plaatste in één van de topics op het Nikon Club Nederland forum. De liefde voor Egypte is er echter al veel langer. Egypte heeft voor mij iets mysterieus en avontuurlijks. De wens om de oudheid met eigen ogen te aanschouwen is afgelopen april eindelijk vervuld. Ik kies ervoor om met een groep op reis te gaan en kan bij een reisorganisatie in Nederland boeken. De reis start in Caïro, om vervolgens per vliegtuig naar Aswan in het zuiden van Egypte af te reizen. Daarna is er een tocht over de Nijl op een Dahabiya (zeilboot) richting Luxor gevolgd door een treinreis terug naar Caïro. Onderweg staan de piramides van Gizeh, de tempels van Abu Simbel, de tempels van Karnak en de Vallei der Koningen op het programma. Dit is slechts een kleine greep uit alle prachtige geschiedenis die ik ga zien.

Een reis vol verhalen

Ik beslis om mijn camera, standaard objectief, groothoek en macro objectief mee te nemen. Een klein statief en mijn polarisatiefilter zitten ook in mijn tas. Net als een schoonmaaksetje, want Egypte bestaat vooral uit woestijn.

Gids Ahmed is de gehele reis van de partij en dat is een zeer waardevolle aanvulling. Als Egyptoloog en echte verhalenverteller weet hij de tempels, graven en piramides tot leven te brengen. Hij is gepassioneerd over de historie van zijn land en dat blijkt elke dag opnieuw.

Qua fotografie is het nadeel van een groepsreis dat een groot deel van de reis vast ligt, wat betekent dat het niet altijd mogelijk is om met ideaal licht te fotograferen. Ook was er sprake van zandstormen waardoor de lucht vaak wat heiig was. Er was gelukkig wel ruim de tijd om mijn camera aan het werk te zetten. De foto’s in combinatie met de verhalen en herinneringen maken dit tot de mooiste reis die ik tot nu toe gemaakt heb. Ik neem jullie graag mee langs een aantal van de highlights.

De piramides van Gizeh

Veel mensen zullen bekend zijn met de piramides van Gizeh, één van de eerste locaties die ik kan vastleggen. Wat is het bijzonder om aan de voet van de piramide van Cheops te staan. Ahmed vertelt over de ligging van de piramides als de gordel van Orion en de onvoorstelbare nauwkeurigheid waarmee ze gebouwd zijn. Ook bekijken we de zonneboot die is opgegraven, een houten schip van 40 meter, bij elkaar gebonden met touw. De piramides zelf zitten nog vol met verassingen, zo is er afgelopen november nog een nieuwe ruimte ontdekt in één van de piramides. Een dag eerder zag ik de piramide van Djoser met z’n karakteristieke vorm. Wat opvalt is dat op elke locatie door archeologen gezocht wordt naar nieuwe schatten, onvoorstelbaar om te bedenken wat er nog allemaal verborgen ligt onder het Egyptische zand.

Abu Simbel

De tempels van Abu Simbel liggen nog zuidelijker dan de stad Aswan. Het zijn twee rotstempels; van Ramses II en zijn vrouw Nefertari. Om voor te hitte te arriveren gaat de wekker vroeg, maar de drie uur durende rit door de woestijn is het meer dan waard. Het is rustig bij de tempels. Dit geldt overigens in heel Egypte. Ahmed vertelt dat het toerisme sinds de Arabische Lente in 2011 met 90% gedaald is en dat het gelukkig langzaamaan weer begint aan de trekken. Het is daarmee wel ideaal om Egypte in deze periode te bezoeken. Er is slechts een handjevol mensen wat de tempels van binnen bekijkt. Het bijzondere aan deze twee tempels is dat ze verplaatst zijn vanwege het stijgende water van de Nijl, wat het gevolg was van het aanleggen van de Aswan dam. Dit is overigens voor meerdere tempels langs de Nijl gedaan.

Een bijzondere manier om te reizen

Het meest bijzondere vervoersmiddel tijdens deze reis is de Dahabiya. Dit is een zeilboot waarop ik met 11 medereizigers, gids en bemanningsleden verblijf. Gedurende 3 dagen en nachten vaar ik over de Nijl, terug richting het noorden van Egypte. Het is een heel relaxte manier van reizen en het Egyptische leven langs de Nijl trekt langzaam aan me voorbij. Ik zie koeien en ezels op de groene oevers en locals in bootjes die vissen op de Nijl. Af en toe meren we aan om een tempel of graven te bekijken. Een aantal graven blijft me bij omdat in de reliëfs het dagelijks leven van de gewone Egyptenaar is afgebeeld. Het is zichtbaar hoe de oogst wordt gedaan en hoe wijn wordt gemaakt. Deze reliëfs worden begeleid door een aantal hiërogliefen en zijn opgetekend in de meest mooie kleuren. In één graf is een volledige biografie in hiërogliefen op een muur zichtbaar, het maakt indruk op me. Bij het afscheid op de boot zingen en dansen we met z’n allen, deze manier van reizen is een mooie toevoeging.

Het reusachtige complex dat Karnak heet

Aan het tempelcomplex Karnak is jarenlang door verschillende farao’s gebouwd en is na de piramiden de meeste bezochte archeologische plek in Egypte. Het complex is groot en bevat een flink aantal gebouwen, onder andere de tempel van Amon en de tempel van Chonsoe. De grote zuilenhal (Hypostyl) met, de naam zegt het al, heel veel grote zuilen is indrukwekkend. Ik blijft me keer op keer verbazen hoe de Egyptenaren deze gigantische bouwwerken gecreëerd hebben. Na de rondleiding van Ahmed ga ik zelf op pad om een wat afgelegen stuk van het complex te ontdekken. Heel even voel ik me een ware tomb raider als ik de tempel van Chonsoe binnen stap. Ik ben alleen in de tempel en mijn hart maakt een sprongetje als ik in mijn ooghoek tussen twee pilaren een gedaante zie staan. Gelukkig blijkt dit bij nadere inspectie een torso van een farao te zijn.

De vallei der Koningen van boven

Om nog een ander vervoersmiddel aan mijn repertoire toe te voegen meld ik me aan voor een ballontocht op de vroege morgen in Luxor. Het lijkt mij een fantastische manier om te fotograferen; vanuit een nieuw perspectief en met zonsopgang. Helaas blijkt een paar uur na mijn aanmelding dat het verboden is om te fotograferen met een spiegelreflex camera vanwege een militaire basis die recent is opgetuigd in het gebied. Ik moet bekennen dat de fotograaf in mij het erg jammer vond en ik een momentje nodig had om deze teleurstelling te verwerken.

De wekker gaat om 3:30 zodat we op tijd met de motorboot naar de andere kant van de Nijl kunnen varen. Er gaan een stuk of 10 ballonnen de lucht in. Op moment dat de zon opkomt geeft dat een prachtig kleurenspel op de rotsen van de vallei. Samen met de damp van de Nijl, de landbouwgrond en de andere ballonnen in de verte blijft dit beeld in mijn eigen geheugen gegraveerd.

Ik bezoek de graven in de vallei der Koningen en in de vallei de Koningen ook. Bij sommige tempels en graven moet je een fotografie-ticket kopen om binnen te mogen fotograferen. Vaak zijn de mooie reliëfs en kleuren achter een doorzichtige (plastic) wand verborgen, wat het fotograferen voor mij niet interessant maakt. Ik heb daarom ook niet van dit soort tickets gekocht.

Hatsjepsoet, een vrouwelijke farao

De tempel van Hatsjepsoet bevindt zich net als de valleien op de westelijke oever bij Luxor. De lokale naam die deze tempel draagt is Deir el-Bahri. Hatsjepsoet was één van de weinige vrouwelijke farao’s en Ahmed vertelt over haar familiegeschiedenis en de manier waarop zij farao is geworden.

De tempel heeft meerdere verdiepingen en op enkele plekken zijn nog mooie taferelen te aanschouwen, bijvoorbeeld een afbeelding van de god Anubis met zijn jakhalskop. Ook rondom deze tempel zijn nog diverse opgravingen door een Poolse groep archeologen. Recent is het meeste heilige deel van de tempel geopend, het sanctuarium.

Het verblijf in Luxor eindigt ’s avonds met een bezoek aan de Luxortempel. In deze tempel bevinden zich zowel een moskee als een oude kerk. Op het plein grenzend aan de tempel is een groot feest gaande ter ere van de Imam van de moskee. Het is een gezellig samen komen van jong en oud met muziek en attracties zoals ik die van de kermis ken.

Tussen de Luxortempel en de tempel van Chonsoe (Karnak) ligt de Sfinxenlaan. Er is heel wat te doen (geweest) rondom het blootleggen van deze laan, maar uiteindelijk kun je van de ene tempel naar de andere tempel wandelen.

Met de trein weer terug naar Caïro

Om weer terug te geraken in Caïro slaap ik een nachtje in de trein. De trein vertrekt om 23:00 en arriveert rond 09:30, met een half uurtje vertraging. De laatste paar uur van de rit staar ik uit het raam en zie het dagelijks leven van de Egyptenaren in de vroege morgen aan me voorbij trekken. In Caïro staat een bezoek aan het Egyptische museum op het programma. Daar sta ik oog in oog met het gouden masker van Toetanchamon en dat laat me niet ongeroerd!

De rest van de dag wandel ik samen met mijn reisgenoten als afsluiting door de koptische en islamitische wijk van Caïro. Tijdens de gehele reis heb ik me veilig en welkom in Egypte gevoeld.

Ik kan blijven schrijven over andere tempels, piramiden, steden en markten die ik bezocht heb. Dit doe ik echter niet en ik nodig je uit het oude Egypte zelf te ontdekken.

Laat een antwoord achter

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *